kelime tanımı
Bir kelime, belirli bir anlamla ilişkili bir ses veya sesler kümesidir . Bu seslerin grafik gösterimi de kelime olarak adlandırılır. Bununla birlikte, bu geçici tanıma rağmen, bir kelimeyi tanımlama kriterinin dilbilimsel bir bakış açısından geniş çapta tartışıldığı unutulmamalıdır. Belirtilebilir ki, genellikle belirli bir terime eşlik eden ilk ve son duraklamalara ek olarak, sınıfa bağlı olarak bir kelime cümle içinde her zaman belirli bir işlevi yerine getireceği için sözdiziminin de hesaba katılması önemlidir. ait olan.
Grafik gösterime gelince, kelime, birlikte heceleri oluşturan ve sırayla tüm kelimeyi oluşturan harflerden oluşur. Grafik bir temsil olarak kelimeye gelince, grafikteki bu hecelerin her birine "fonem" denir, çünkü bunları telaffuz ve ifade edebilmek için konuşma aparatı veya ses gereklidir. Bu anlamda, kelime aşağıdaki gibi bağlanabilen dilsel içeriğin önemli bir parçasıdır:
Harf> hece> kelime> cümle> paragraf> metin
Minimum birim harf, en büyük küme ise metindir.
Mevcut kelimelerin farklı sınıfları şunlardır: isimler, sıfatlar, makaleler, zamirler, fiiller, fiiller, bağlayıcılar, zarflar, edatlar ve bağlaçlar . Bunların her birinin belirli sayıda sözdizimsel işlevi vardır. Bu sınıfların bazıları arasında alt bölümlerin oluşturulabileceği unutulmamalıdır. Bu nedenle, örneğin, sıfatlar niteleyiciler ve belirleyiciler (iyelik, gösterme, sayısal, belirsiz, sorgulayıcı, ünlem ve göreceli) olarak alt gruplara ayrılır. Veya diğerleri arasında ortak, uygun, toplu, tekil olarak ikiye ayrılan isimler; cinsiyete (dişil / eril) ve sayıya (çoğul / tekil) göre sınıflandırılmasının yanı sıra.
Bir sözcük, aksanıyla da ayırt edilebilir. Açık aksanı olan kelimelere, yazılı aksanı taşıdıkları için tonik denir. Bir aksanı olan, ancak yazılı olmayanlara "vurgusuz" veya aynı zamanda prozodik aksanı da denir. İspanyolca gibi çok sayıda dilde, aksanın düştüğü hece kelimeye bağlı olarak değişebilir . Bu durumlarda, sözcükler şu şekilde sınıflandırılır : akut , son heceye denk gelen bir aksanla karakterize edilir ("n", "s" veya sesli harfle bittiği sürece); Mezar , sondan bir önceki heceye düşen bir aksanla karakterize edilir ("n" veya "s" dışında bir ünsüzle bittiği sürece);esdrújulas sondan bir önceki hece düşen bir vurgu sahip olması ile karakterize edilir; sobredrújulas , üçüncü heceden sonuncuya kadar heceye düşen bir aksanla karakterize edilir.
Kelimeler ayrıca hece sayısına göre sınıflandırılabilir . Bu nedenle, tek heceli olduklarında tek heceli , iki heceli olduklarında bis heceli , üç heceli olduklarında üç heceli ve dört heceli olduklarında dört heceli olarak adlandırılırlar . Dörtten fazlasına sahip olduklarında, bunlara çok heceli denir.
Göstergebilimsel açıdan, kelimeye "ifade" denir ve her bir ifadenin çalışma derinliği daha fazladır. Göstergebilim, dilbilimsel "işaretler" i sosyal yaşam ve insan yorumu bağlamında inceleyen disiplin. Böylece, her ifadenin bir anlamı ve bir göstereni vardır. Anlam, sözcüğü biçimsel olarak oluşturan şeydir; gösteren ise, sözcüğü telaffuz ettiğimizde veya dinlediğimizde ürettiği zihinsel görüntüdür.
Yani, anlam açısından, var olan tüm kelimeleri toplayan veya en azından İspanyolca gibi bir dilde resmi olarak tanınan araçlar veya araçlar var ve bunlar sözlükler. İspanyolca söz konusu olduğunda, Kraliyet İspanyol Akademisi, İspanyolca ansiklopedilerine dahil etmek için sıklıkla kullanılan ve gerekli olduğunu düşündükleri resmi terimleri incelemek, dahil etmek ve yapmaktan sorumludur.
Günümüzde dilbilim, mevcut olanlardan daha tatmin edici teorik açıklamalara ulaşmak için bir kelimeyi ve onun işlevlerini oluşturan yeni tanımları denemeye devam etmektedir.
