dilbilimin tanımı
Dilbilim terimi, doğal dillerin yapısının bilimsel çalışmasının yanı sıra kendi konuşmacılarının bu diller hakkında sahip oldukları bilgiyle ilgilenen disiplini ifade eder. Bu nedenle dilbilim, tıpkı herhangi bir bilim gibi, dili yöneten yasaları incelemeye ve açıklamaya odaklanır ve hepimize dillerin belirli bir noktada nasıl çalıştığını açıklar ve bu da onların genel işleyişini anlamamızı sağlar.
Şimdiki veya modern dilbilim 19. yüzyılda gelişmeye başladı, ancak konunun en büyük bilim adamlarından biri olan Ferdinand de Saussure tarafından yayınlanan Genel Dilbilim Kursunun ölümünden sonra yayınlanmasıyla , dilbilim bağımsız ama semiyolojiye entegre bir bilim haline gelecektir. , dil (sistem) ve konuşma (kullanım) arasındaki ayrıma ve dilsel işaretin tanımına özel vurgu yapmaya başlayarak. Daha sonra, 20. yüzyılda, ünlü dilbilimci Noam Chomsky, konuya yeni bir bakış açısı sunan, konuşmacının zihninin bir süreci olarak ve bireylere sahip olduğumuz doğuştan gelen kapasitede dile odaklanan ve düşünen, nesnelcilik akımı olarak bilinen şeyi geliştirerek konuya temel bir boyut ekledi. o dili kullanmamıza ve edinmemize izin veren.
Dilin bir sistem olarak incelenmesinin hiçbir şeyi bir kenara bırakmadan yapılabileceği çeşitli düzeyler vardır, bunlar: fonetik-fonolojik (fonemlerin ve konuşma seslerinin çalışılmasına odaklanır), morfosentaktik (sözcüğü inceler, bunların yaratılma ve oluşma mekanizmaları, sözcüksel düzey (bir dilin sözcüklerini inceler), anlambilim (dilsel işaretlerin anlamını inceler).
Bu arada, konuşma açısından, metin, ifade ve telaffuz çalışmasından sorumlu olan üst iletişim ve edimbilim birimi olarak değerlendirilecektir.
