iyiliğin tanımı
İyilik terimi, insanoğlunun neredeyse dışlayıcı ve en karakteristik özelliklerinden birini ifade eder, sadece bazı hayvan türleriyle paylaşılır, her halükarda insanlarda olduğu kadar belirgin bir şekilde mevcut değildir. İyilik, bir bireyin bir başkası için üzülmesine ve ikincisinin yararına hareket ederek ona mutlu hissetme, sevilme, güvende hissetme, eşlik etme gibi çeşitli hoş hisler vermesini sağlayan erdemdir.
Felsefe, sosyoloji veya psikoloji gibi disiplinler, insan davranışının ve toplumdaki değerlerinin incelenmesiyle ilgilenir. O halde iyilik, insanın içinde büyüdüğü çevre veya bağlama bağlı olarak geliştirilebilen veya etkisiz hale getirilebilen en gerçek ve doğal özelliklerden biri olarak ortaya çıkar. İyilik, sevgi, koruma, mutluluk, güvenlik ve esenlik sağlama nihai hedefiyle başka bir bireyin, hayvanın veya canlı varlığın yararına hareket etmek anlamına gelir. İyilik, her zaman ruhun saflığı, sükunet, sabır, ölçülülük ve diğerleri gibi diğer değerlerin eşlik ettiği düşünülse de binlerce şekilde temsil edilebilir.
Nezaket, başta Hıristiyanlık olmak üzere hemen hemen tüm dinlerin en önemli unsurlarından biridir. Bu din felsefesini sadece Tanrı'nın sevgisine ve iyiliğine değil, aynı zamanda tek oğlu olan İsa Mesih'in insanlığın geri kalanına olan sevgisine ve iyiliğine de dayandırır. İsa'nın iyiliği, diğer insanları korumak için kendisini hayatta bıraktıran şeydir.
İnsan iyiliği, bireylerin toplulukta veya toplumda bir arada yaşadıkları anda ortaya çıksa da, aynı zamanda insanın benmerkezcilik, sürekli rekabet, açgözlülük, kıskançlık veya terk edilme gibi diğer değerlerle gölgelenmesine ve dolayısıyla arkadaşlarına karşı nazik ve destekleyici özelliklerin ortadan kalkması.
