edebi hareketin tanımı
Edebiyat ve tarihi farklı açılardan incelenir. Yazarları belirli bir tür içinde sunmak yaygındır: anlatı, şiir, tiyatro. Edebiyat da zamanlara veya dönemlere göre incelenir (İspanyol Altın Çağı, İspanyol-Amerikan patlaması vb.). Farklı bir seçenek, edebi akımların analizi yoluyla edebiyat bilgisidir.
Bir edebi hareket, bazı endişeleri (temalar, üslup, fikirler ...) paylaşan bir grup çağdaş yazardan oluşur. Edebi hareket terimi sıklıkla sözde izmlerle ilişkilendirilir. Ismo, doktrin veya eğilim anlamına gelen ve sanat alanında kullanılan bir ektir. Edebiyatta birçok izm vardır: sürrealizm, gerçekçilik, natüralizm, Dadaizm vb.
Hem edebi hareket fikri hem de doktrin olarak izm kavramı eşanlamlı terimler olarak hareket eder. Bir grup yazar aynı dönemi ve bir dizi endişeyi paylaştığında edebi hareketin belirli bir adı (ism son eki olsun ya da olmasın) vardır. Romantizm buna iyi bir örnek. Bir grup yazar Realizmin kaygılarını ve fikirlerini terk etmeye başladığında ve yenilenmiş bir ruhu birleştirdiğinde Gerçekçiliğe bir tepki olarak ortaya çıktı; yeni temalar, daha yaratıcı bir tarz ve başka bir boyuta sahip idealler.
Aynı edebi hareketin başka sanatlarda karşılığı olabilir. Resimde ya da müzikte kendini gösteren Romantizm için de durum böyleydi. Bu şekilde Romantizm, bir dönemin hissini ifade etti ve bu ifade, belirli bir sanatsal tezahürün ötesine geçti.
Edebi hareket fikri, edebi eserleri düzenlemek ve daha iyi anlamak için kullanışlıdır. Yazarların kültürel bağlamda anlaşılmasına imkan veren bir sınıflandırma sistemidir. Sınıflandırmaların yorumlanmasına gelince bazı sorunları vardır. Edebiyat eleştirmenleri ve araştırmacıları edebiyat hareketinin yeni bir eğilime sahip olduğunu düşündüklerinde sorunlar ortaya çıkar (modernizm ve postmodernizm, gerçekçilik ve Yeni-Gerçekçilikten bahsediyoruz). Uzmanların teknik tartışmaları entelektüellerin ve akademik çevrelerin tipik bir örneğidir ve genellikle genel halkın ilgisini çekmez.
Edebi hareket kavramı, açık bir gerçekliği ifade eder. Her yazarın kendi zamanına ait olduğu ve içinde paylaşılan değerler ve çıkarlar olduğu için ortak bir ifade yönü olması doğaldır. Bu, tüm edebi ifadenin bir hareket içinde olduğu anlamına gelmez, çünkü bir izm, eğilim veya harekete bağlı yazarlar vardır.
