oditoryumun tanımı
Oditoryum, çeşitli etkinlikler için bir alandır. Katılan halk, oyun, dans performansı, müzik parçası veya monolog gibi sanatsal bir ifadeyi düşünmek için bu yere gelir.
Aynı şekilde, bu mekan, bir konferans, münazara veya siyasi bir miting gibi bazı bilgilerin aktarıldığı tüm faaliyetlere de yönlendirilebilir. Günümüzde çoğu oditoryum çok işlevlidir.
Mimari tasarımda genel hususlar
Bir oditoryum tasarlayan mimarlar, akustik sorununa etkili bir teknik çözüm sağlamalıdır. Bu anlamda, oda gürültü konsantrasyonları, titreşimli yankılar veya rezonanslar gibi herhangi bir eksiklikten arındırılmış olmalıdır. Mimari olarak, kasanın ses yansıma yasalarına saygı göstermesi gerekir.
İzleyici açısından görsel ve işitsel algının doğru olması gerekir.
Sahne, bir oditoryumun ana bölümüdür ve geri kalan odalar onun etrafında döner. Özel terminolojide, sahneyi oluşturan tüm alan bir sahne kutusu olarak bilinir (bir sahnenin, aynı zamanda bir sahne olarak da bilinen bir sahne makinesini ilişkilendirdiği düşünülmelidir).
Mekanın kapasitesi, programlanabilecek faaliyetlerin türü için belirleyici bir konudur.
Açıktır ki, bu tür bir alan, özellikle bir acil durum meydana geldiğinde halkı tahliye etmekle ilgili olanlar olmak üzere her türlü güvenlik önlemini içerir.
Tarih boyunca oditoryum türleri
Klasik Yunan tiyatrosu olarak da bilinen amfitiyatro, sahne, orkestranın yeri ve stantlar olmak üzere üç bölümden oluşuyor.
Roma tiyatrosu, amfi tiyatronun yeni bir versiyonudur (sahne için tasarlanan yer yarım daireye indirgenmiştir).
İlk ortaçağ tiyatroları kiliselerde bulunuyordu ve halkın hepsinde dolaştığı birkaç aşamaya sahipti. Rönesans sırasında oditoryumlar klasik sahne yaklaşımını geri aldı.
Anglo-Sakson dünyasında, açık hava performanslarına adanmış ahşap bir yapı olan Elizabeth tiyatrosu tanıtıldı.
18. ve 19. yüzyıllarda tiyatrolar yeni aydınlatma tekniklerini birleştirdi. Şu anda oditoryumlar çok amaçlı alanlardır ve yalnızca manzara dünyasıyla sınırlı değildir.
Fotoğraflar: Fotolia - Media Whale / Logan81
