aerofonların tanımı
Borusunda bulunan hava kolonunun titreşimi ile ses üreten aletler
Üflemeli çalgılar olarak da bilinen aerofonlar, tellerin veya zarların müdahalesine gerek kalmadan tüpün içindeki, yani tüpün içindeki hava kolonunun titreşimi yoluyla ses üretmesi ile karakterize edilen bir müzik enstrümanı ailesine aittir. enstrüman bile kendi kendine titreşmeden , yani sadece rüzgârın uyumlu bir şekilde yorumlanmasını gerektirirler ve bu nedenle üflemeli çalgılar olarak da adlandırılırlar.
Bu nefesli çalgılar nasıl çalışır?
Nefesli çalgılar bir veya daha fazla tüpten oluşabilir. Tüpün içinde, müzisyenin söz konusu tüpün ucundaki ağızlık veya kamıştan üfleyerek titreştireceği hava sütununun oluşturulacağı yerdir . Oyuncunun nefesinin yerini farklı tipte körüklerin aldığı akordeon ve harmonyum gibi istisnalar olsa da.
Uzunluklarına, basınçlarına ve çaplarına göre üretebilecekleri ses türleri
Aerofonlarda, notanın eğimi veya yüksekliği, sonuçta titreşen hava kolonunun uzunluğunu belirleyecek olan borunun uzunluğuna göre belirlenecektir.
Böylelikle tüpün uzunluğu ne kadar uzun olursa, içinden çıkan ses o kadar ciddi olacak ve daha kısa bir ses bulacağız. Ayrıca, tüpün çapı ne kadar büyükse, sesin şiddeti de o kadar büyük olur ve tam tersine, çap daha küçükse, çıkan ses daha keskin olacaktır.
Ve hava basıncı önemliyse, ses gerçekten keskin olurken, çok fazla basınç yoksa daha ciddi olacaktır.
Notaların ölçeği, borunun ses uzunluğu boyunca düzenlenen açık delikler vasıtasıyla kısaltılarak elde edilebilir. Açıklığa kavuşturmak gerekir ki, bu durumda kesilen tüpün gerçek uzunluğu değil, efektif uzunluğu, bunun en iyi örneği flüt veya buna benzer diğer ahşap aletlerdir.
Diğer bir yol, ses uzunluğunu, örneğin korna gibi ek segmentleri veya kulpları bağlayan valfler veya pistonlarla kısaltmak veya uzatmaktır.
Bu aynı zamanda bir kayar mekanizma vasıtasıyla tüpün uzatılmasıyla da elde edilebilir, bu çubuk trombonda söz konusu olacaktır.
Oradan, zamanın çok gerisinde, uzunluklarını değiştirmek için tüplerde bir dizi delik açmak ve bu şekilde daha büyük bir ses çeşitliliği elde etmek ve bunu daha kolay yapmak için pratik yapılmıştır. Şimdi, zaman geçtikçe, tüpleri uzatmak veya kısaltmak için belirtilenler gibi sistemler oluşturuldu ve daha sonra bir enstrümanın tüm seslerini elde etmek için parmakların uyguladığı basınçla birleştirildi.
Aerofonların sınıflandırılması
Biri daha gayri resmi ve diğeri çok daha resmi olmak üzere 1914'te icat edilen iki aerofon sınıflandırması vardır.
İlk bahsediyor metaller (bunlar metal yapılır), orman (ahşap) ve organlarda (bu organın, organ ve yazılı gibi).
Ama bu basit ve özlü sınıflandırması olarak şu anda metalden yapılmış bazı ahşap araçlar olmadığından, ... diğer sınıflandırma başvurmak için uygundur, karışıklığa yol açabilecek eğimin (dahil tüm flüt, traversa, dulce, pico de ) tek kamış (klarnetler, saksafonlar ve çeşitleri), çift kamış (obua ve fagotlar), kabartma (bu kategori pirinç, trombon, korna, trompet, öfonyum, tuba ve diğerleri dahil), havalı (borularla, boru organı ile) veya borusuz, akordeon).
Trompet ve saksafon, bu grubun en popüler temsilcileri
Şimdi, bahsettiğimiz bu muazzam çeşitlilik arasında, yorumlarında ürettikleri ses işaretiyle türler içinde kendilerini nasıl ayırt edeceklerini bilen iki enstrüman olan trompet ve saksafonun alaka düzeyini ve popülerliğini vurgulamalıyız. Tarih boyunca sahip oldukları büyük tercümanları görmezden gelemeyiz.
Saksafon caz ile yakından bağlantılı olduğundan büyük beğeni topladı. Ve trompetin askeri uçaktaki parçaların yorumlanmasıyla açık bir ilişkisi var.
