işgücünün tanımı
İşçiden daha fazla fiziksel bağlılık, daha fazla güç talep eden işler varken, her halükarda ve bunun ötesinde fizikselden daha az ve zihinsel kısımdan daha fazla müdahale talep edecek başkaları da vardır. hem fiziksel hem de zihinsel konular herhangi bir işin performansına müdahale eder ve bu nedenle her ikisi de temel ve çok önemli koşullar olarak kabul edilecektir .
Bu arada, her ikisi de işin hizmetine yerleştirilen bu fiziksel ve zihin kombinasyonu , iş gücünü ve dolayısıyla bir bireyin fiziksel ve zihinsel olarak şu veya bu işi yerine getirme yeteneğini belirleyecek olan şeydir .
Herhangi bir iş, her iki kapasitenin de mevcut olmasını gerektirir, daha fazla güç talep eden işler bile, belirli bir noktada hareketleri, çabaları ve diğerlerini yönlendiren bir zihne ihtiyaç duyar. İşte bu yüzden, bir işi başarılı bir şekilde yapmak için hem fiziksel hem de zihinsel olarak gerekli olduğunu başlangıçta belirttik.
Emek gücü kavramı, ilk kez 1867'de yayınlanan en tanınmış eseri Kapital'de ilk kez bahseden Alman filozof Karl Marx'ın kaleminde biçimsel bir şekilde ortaya çıkıyor .
Dolayısıyla işgücü, Marx'ın 19. yüzyılda geliştirdiği Marksist doktrinin büyük öncüsü olarak en alakalı yaratımlarından biridir.
Yukarıda bahsedilen Kapital çalışmasında, Marx, sınıf farklılaşmalarının olmadığı bir toplumun başarısını bir ideal olarak önerir . Bu anlamda üretici süreç, onun üretim güçleri ve üretici ilişkileri sosyal bir mal haline gelir.
Bu önerinin önündeki kaldırımdan işi devralan kapitalizmi buluyoruz , yani işçiye ödenen bir miktar parayla emek satın alıyor. Bu, Marksizmin tarihsel olarak savaştığı şeydir.
Bu arada, bu kapitalist bağlamda, Marx için emek gücü, işçi tarafından üretilen ve kapitalist tarafından ödenen bir metadır. Ödenen değer, onu üretmek için yatırılan zamana göre hesaplanır. Bu model devam ettiği sürece işçi, kapitalistin sahip olduğu üretim araçlarına asla sahip olamayacak ve kapitalist toplumda ayakta kalabilmek için emek gücünü satmaya mahkum edilecektir.
