gezegenin tanımı
Gezegen, Güneş etrafındaki yörüngesini izleyen gök cisimidir. Diğer yıldızların etrafında dönen bu "gezegenlere" dış gezegenler denir. Güneş sisteminde sekiz gezegen vardır: Güneş'ten en uzak olan ve gaz ve katı bir çekirdekten oluşan Neptün; Hidrojen, helyum ve buz ve kayaların çekirdeğinden oluşan Uranüs; Satürn, halkaları ile karakterize edilir ve esas olarak gazdan oluşur; Jüpiter, aynı zamanda gaz halindeki ve en büyüğü; Dünya'ya en yakın olan Mars; Dünya, yaşamın var olduğu bilinen tek gezegen; Tarih öncesi çağlarda zaten bilinen Venüs; ve son olarak güneşe en yakın olan Merkür.
Eskiden gökbilimciler tarafından bir gezegen olarak kabul edilen Plüton, şimdi bir cüce gezegen olarak kabul ediliyor; Bu değişiklik, büyük ölçüde Plüton'dan daha küçük olan Eris adlı bir bedenin keşfedilmesiyle motive edildi. Temel olarak, Pluto gibi cüce gezegenler ile diğer gezegenler arasındaki fark, ikincisinin yörüngelerini temizleyerek farklı bir kökene sahip olma olasılığını ortaya çıkarmasıdır.
Yüzlerce yıldır, kozmos fizikçiler, matematikçiler ve gökbilimciler için harika bir araştırma konusu olmuştur. Galaksimizi oluşturan Samanyolu adı verilen bu sekiz gezegenin her biri aşamalı olarak "keşfedildi". İnsanın zekasıyla desteklenen merakı, kozmos ve gezegensel çalışma hakkındaki bilgileri derinleştirmek için ölçüm ve gözlem araçları geliştirmesine izin verdi.
Geçmişte jeosantrik teorinin revaçta olduğu gezegenler, Dünya'nın perspektifinden Güneş'le yaptıkları açıya göre sınıflandırılırdı; böylece alt gezegenler ve üstün gezegenler adını aldılar. Eski zamanlarda gözlemlenen bu davranış, heliosentrik teoride dünyanın yörüngesine göre içsellik veya dışsallıktan açıklanmaktadır.
Gezegenler ayrıca çaplarına ve yoğunluklarına göre sınıflandırılır. Böylece, küçük çaplı ve yüksek yoğunluklu karasal gezegenlere ve büyük çaplı ve düşük yoğunluklu Jovian gezegenlerine sahibiz. İlk grupta Dünya, Venüs, Merkür ve Mars'ı bulabiliriz, ikinci grupta ise Jüpiter, Uranüs, Satürn ve Neptün var.
Daha önce de söylediğimiz gibi, güneş sistemini oluşturan gezegenler (ağırlıklı olarak) Orta Çağ'dan günümüze kadar sayısız bilimsel deneye konu olmuştur. Galileo Galilei zamanında teleskop astronomik teorilerin kurulmasında büyük ilerlemelere izin verdiyse, bugün NASA gibi organizmaların keşif gezileri, gezegenlerin "yerinde" gözlemi için önemli araçlar geliştirmiştir, yani programlanmış uydular toplanmaya gönderilmektedir. NASA'nın Dünya'daki, daha doğrusu Amerika Birleşik Devletleri'ndeki izleme merkezlerine iletilen belirli veri türleri.
Bu anlamda, Mars en çok keşfedilen gezegenlerden biri olmuştur ve burada kayalar veya belirli mineral türleri gibi karasal unsurlarla bir tür benzerlik gösteren daha fazla sayıda element bulunmuştur. Dünyadan sonra birçokları yaşamın mümkün olabileceğini söyleyen gezegendir.
