mistik tanımı
Mistik, mistisizmle, bireylerin dünya dışı ile geliştirebilecekleri manevi bağlantıyla ilgili her şey olarak anlaşılır. Mistik terimi, daha sonra mistisizm veya mistisizm ile ilgili olan insanları veya durumları belirtmek için kullanılan niteleyici bir sıfattır.
Mistik terimi, gözleri kapatmak anlamına gelen Yunanca miyo'dan ve başlatılmak anlamına gelen myeomai'den gelir.
Bir deneyim, ruhsal öz-bilgiden geldiği için akıl veya duyularla doğrulanamadığında mistiktir.
Bir kişiden mistik biri olarak bahsettiğimizde, son derece gelişmiş bir manevi yanı, belki de ortalama bir insandan daha fazla olan ve bu maneviyatı ya da dünyevi yaşamın ötesinde olanla bu bağlantıyı sadece bu tür eylemlerle göstermeyen kişiden bahsediyoruz. ibadet nesnesi için dua, adanmışlık veya tutku olarak, ama aynı zamanda birçok kez giyinme biçiminde, iletişim biçiminde, sahip olduğu ve kuşkusuz bu yakın ilişkiyle ilgisi olan oldukça huzurlu, rahat veya sakin tavırlarla rasyonel olarak anlayamadığımız şeyle.
Çoğu zaman, içinde yaşadığımız mevcut toplum mistik bir tarafı hesaba katmayı unutur, dünyevi veya maddi şeylere veya endişelere daha fazla ilgi duymaya başlar. Bu nedenle, bir kişi yüksek düzeyde bir mistisizme sahip olduğunda veya kendisini mistik bir kişi olarak gördüğünde, diğer insanlarla hem iyi hem de kötü için çatışmaya meyillidir. Böylece, mistik bir kişi kolaylıkla farklı alay türlerinin nesnesi haline gelebilir, çünkü insanlar bunu alışılmadık bir insan olarak anlamak için hissettikleri bağlılığı veya tutkuyu görmeyi bırakırlar. Diğer zamanlarda, yüksek derecede mistisizmi olan bir kişi, birçokları tarafından gerçekliğe yaklaşmanın başka bir yolunu öneren ve onun için birçok anlamlı fikir sağlayan ilginç bir yaşam örneği olarak görülebilir.
Hıristiyan dini geleneğinde mistikler
San Juan de la Cruz ve Santa Teresa de Jesús, on yedinci yüzyılın İspanyol edebiyatçılarındandı ve her ikisi de eserlerinde derin manevi kaygılar ifade ettiler. Bu anlamda, kendi ruhlarında Tanrı ile birliği aradılar.
Başka bir deyişle, akıl ve duyulardan uzak bir içselleştirme süreciyle, ilahi aydınlatma olarak da bilinen manevi bir arayışa başladılar. Tasavvufta, insan ruhunun Tanrı'nın ruhu ile bağlantı kurması amaçlanır ve bu birlik, birleştirici yol olarak bilinir. Hristiyan geleneğinde namazın, mistiklerin kullandığı yollardan biri olduğu unutulmamalıdır.
Doğu geleneğinde
Bazı Doğu dinlerinde ve felsefelerinde, onun takipçileri, doyum ve iç mutluluğu elde etmeye çalıştıkları için mistik olarak kabul edilir. Vedaların Hint geleneğinde ve Budizm'de bu doğrultuda yaklaşımlar vardır. Bazı meditasyon teknikleri veya yoga uygulamaları mistik bir varoluş duygusu içerir.
Aynı zamanda, Budizm'deki yüksek bilinç durumları, ruh ve kozmosun sonsuz bilinci arasındaki eşit derecede etkileşim biçimleridir.
Felsefede
Genel anlamda, kişisel bir tutum olarak mistisizm, insan ruhunu ilahiyat veya dünyayı yöneten güçlerle birleştirmek için manevi nitelikte bir faaliyet gerçekleştirmeye odaklanır.
Bu yaklaşım, antik çağdaki Neoplatonik okulun bir parçasıydı, çünkü bu akımın filozofları ruhun içsel aydınlanmasını aradılar ve bunun için tamamen rasyonel zekaya değil, sezgisel zekaya daldılar.
Bir mistik kişinin içsel deneyimleri analitik anlamda açıklanamaz ve kelimelerle de ifade edilemez. Hakkında konuşulamayan ama hissedilebilen bir şeydir.
Son olarak, bazı filozoflar mistisizmin bir bilgi formu mu yoksa sadece aşkınlığı ifade etmenin bir yolu mu olduğunu sormuşlardır.
