sonenin tanımı
Sonnet terimi, 14 hendecasilable dizeden, yani iki dörtlü ve iki üçlü olarak dağıtılmış on bir heceden oluşan İtalyan köklerine sahip şiirsel kompozisyona atıfta bulunur. Dörtlüler söz konusu olduğunda, ilk ayet dördüncü ve ikincisi üçüncü ile kafiyeli olmalı ve her iki dörtlü de aynı tekerlemeleri kullanmalıdır, üçüzlerin yanında ise tadı ve piacere için bestelenebilirler. şair, en az bir tekerlemeyi paylaşmaları şartıyla .
Kökeni ile ilgili olarak , sone Giácomo Lentino'ya atfedilen ve yaklaşık olarak 13. yüzyılın ilk yarısına tarihlenen yüzde yüz İtalyan eseridir . Ama elbette, bir şeyin mucitlerinin önemli bir kısmında olduğu gibi, eldiveni eline alanlar her zaman en çok hatırlananlar olacaktır ve kesin açıklamalarda zaten icat edilmiş olan şeyin mükemmelliği onlara atfedilecektir. Böylece tam o Dante, Petrarca, Ariosto ve Tasso Lentino yaratmasındaki mükemmelliği etkiledi olanların bazıları.
Bu arada, muhteşem yazarlar tarafından kullanılan ve aynı zamanda en fazla sekiz yüzyıl boyunca nasıl yürürlükte kalacağını bilen sone, dünya çapında en yaygın ve en yaygın bestelerden biridir.
Diğer formlarda olanın aksine, sone zorla bir şiirin ayrılmaz bir unsuru olmayacak, aksine kapalı bir küme, bir birim oluşturacaktır ve bu nedenle formülasyonu için çok fazla titizlik ve titizlik gerektirmesidir . konsantrasyon. Düzenlilik ve simetri, bir sonenin eşitliği olmayan ve fikirleri sunarken kesinlik ve özlülüğü işaretleyecek ve zorlayacak başka koşullar olarak ortaya çıkıyor.
Bir sonenin içinde, onun bir parçasını belirleyen son ayet olacak, her zaman iletilecek ve ele alınan konu veya sorunun en patlayıcı ve belirleyici olanını belirleyecektir . En büyük düşünce veya duygusal yük, uygun olduğu şekilde, her zaman bir sonenin son dizesine yazılmalıdır.
