redivivaedizioni.com

Sanat, çeşitli tezahürleriyle fikirleri ve duyguları ifade eder. Sanatçılar, bir tür yaratıcı akımın veya eğilimin parçasıdır. Hiper gerçekçilik, bir şeyi gerçekliğin gerçek bir yansımasıymış gibi yeniden üreten sanatsal eğilimdir. Bu ifade biçimi tipik resim ve heykel ve daha az ölçüde edebiyattır.

"Fotoğrafik" bir tarz

1960'larda resimdeki soyut ve kavramsal eğilimler, Chuck Close, Antonio López, Don-Eddy ve Richard Estes gibi hiper gerçekçi ressamların ortaya çıkmasıyla önemini yitirmeye başladı.

Heykelde Ron Mueck gibi hiper gerçekçi yaratıcılar öne çıkıyor. Bu akımın sanatçılarının çoğu fotoğraflardan çalışıyor ve çalışmalarında sokaklar, kafeler, arabalar veya insan vücudunun portreleri gibi günlük yaşamın nesnelerini ve görüntülerini sadakatle yeniden üretiyorlar.

Bu nedenle, gözlemlenen gerçekliğin bir yorumu değil, kesinlikle sadık bir yeniden üretimdir. Bu sanatsal eğilim, bir görüntünün tanımında mükemmeli arar.

Bazı eleştirmenler bu yaratıcı yaklaşımın bir şekilde yararsız olduğunu düşünüyor, çünkü fotoğraflar zaten gerçeği olduğu gibi ifade ediyor ve sonuç olarak hiper-gerçekçi bir resim gereksiz bir öneri.

Sanat tarihi açısından bakıldığında, hiper-gerçekçi üslup, resim ve heykeltıraşın kökenine kadar uzanır, çünkü her iki disiplinde de, gözümüzde kendini gösteren dünyaya bir tanıklık bırakma girişiminde bulunulmuştur.

Bu hareketi oluşturan yaratıcılar, görüntüleri basit fotoğraflarmış gibi yeniden üretiyormuş gibi değil, gözlemlediklerinin ruhunu ifade ediyorlar. Bu akımın amacının gerçekliğin basitçe yeniden üretiminin ötesine geçmek olduğu söylenebilir. Sanat dünyasında birbiriyle ilişkili üç kavram ele alınır: gerçekçilik, hiper gerçekçilik ve fotogerçekçilik.

Sanatçı gerçekliğin altında olanı araştırdığında vizyonu gerçeküstü.

Hiper gerçeklik

Hiper gerçekçilik sanatsal bir eğilimdir ve hiper gerçeklik, bir şeyi gerçekliğin ötesine geçen bir perspektiften iletmenin veya ifade etmenin bir yoludur.

Hiper gerçekliğin bazı örnekleri, internet yoluyla kişisel ilişkiler, kurgu ve gerçekliğin ayırt edilmediği oyunlar veya yetişkin filmleri olabilir.

Bütün bu durumlarda gerçeğin bir deformasyonu veya abartılması söz konusudur. Başka bir deyişle, zaten var olanın bir simülasyonunun üretildiği tüm bu tezahürdür.

Pornografi dünyasını referans alırsak, sunulan görüntüler gerçek cinsiyete karşılık gelmez, ancak gerçek cinselliğin yapay bir rekreasyonunu oluşturur.

Fotoğraf: Fotolia - Nomad_Soul