yerin tanımı
Analitik geometri alanında, yer kavramı, belirli bir denklemden bir koordinat ekseninde oluşturulan yüzeyin belirlenmesini veya belirlenmesini içerir. Bu, her matematiksel denklemin bir çizgi, eğri, parabol veya başka herhangi bir şekil olabilen somut bir grafik temsiline sahip olduğu anlamına gelir.
Diğer herhangi bir matematiksel fikir gibi, yer kavramı da soyuttur. Matematiksel soyutlama iki temel birime dayanır: sayı ve nokta. Birincisi cebirsel hesaplamalar yapmak için ve ikincisi geometrik uzayı anlamak için kullanılır. Bu anlamda, lokuslar aynı özelliği paylaşan noktalar kümeleridir.
Bu öneri, alanın daha iyi anlaşılmasını sağlar
Bir metrelik yarıçaplı bir çevreyi referans alırsak, bu geometrik şekil, başka bir belirli noktadan, çevrenin merkezinden eşit uzaklıkta olan düzlemdeki noktaların konumudur. Başka bir deyişle, lokusu oluşturan tüm noktalar arasındaki ortak mesafe, çevrenin yarıçapıdır.
Analitik geometri, geometrik şekilleri inceler, ancak bu matematiksel denklemlerle yapılır. Her türlü durumu temsil etmeye, karar vermeye, fenomeni açıklamaya veya belirli bir durumun temel özelliklerini bilmeye izin veren bir araçtır. Nihayetinde, bir yeri ifade eden şekil, her türden uzamsal gerçekliğin tanımlanmasına yardımcı olur.
Matematik tarihinde analitik geometri
Öklid geometrisi, MÖ 3. yüzyılda Yunan matematikçi Öklid tarafından geliştirilmiştir. C ve geometrik şekiller ve özelliklerinin incelenmesine odaklanır. Analitik geometri, klasik geometri ve cebir arasında bir füzyon haline gelir.
Bu disiplinin kurucusu, 17. yüzyılın Fransız filozofu ve matematikçisi Descartes'dı. Yeni geometri vizyonu, ünlü eseri "Metodun Söylemi" nde geliştirildi. Descartes için matematik tam anlamıyla bir bilim değil, bilimin kendisini anlamak için bir yöntemdi. Matematikle şeylerin nedenini açıklamanın zaten mümkün olduğu söylenebilirdi.
Kartezyen eksenler (Kartezyen kelimesi Latince Descartes isminden gelir) herhangi bir analitik geometri çalışmasının geleneksel koordinatlarıdır. Bu anlamda, cebirsel tipin soyut bir ifadesi, belirli bir görüntüde, örneğin bir parabolde çevrilebilir.
Analitik geometri, cebirsel eğrilerle ilgilenir: elips, çevre, parabol, hiperbol veya hiperboloid.
Fotoğraf: Fotolia - mustgo
