kafatasının tanımı
Kafatası bu kemiklerin başka bir grup, a şeklinde düzenlenmiştir önlerinde, üst ve arka kısmında bir tonoz şekli elde düzenlenmiştir kemiklerin bir dizi oluşur, baş kemik yapısı yüzü şekillendiren sağlam.
Kraniyal kubbe, beyin, beyincik ve beyin sapından oluşan ansefalon olarak da bilinen merkezi sinir sisteminin üst kısmını barındırma işlevine sahip toplam 8 kemikten oluşur. Bu kemikler, sinir sisteminin bu bölümünde ortaya çıkan sinirlerin kafatasının çıkışına izin veren bir dizi delik ve çentik sunar, toplamda on iki tane vardır ve çift taraflı olarak ortaya çıkar, bu yüzden kraniyal sinirler olarak adlandırılırlar. Benzer şekilde, bu kanallar arterlerin kafatasına girmesine izin verir, örneğin iç karotid arter ve vertebral arterler ve juguler ven ve vertebro basiler venler gibi damarların çıkışı.
Arka ucunun alt kısmında, omurilikle iletişim kurduğu foramen magnum bulunur, bu delik aynı zamanda beyin ve omurilik çevresinde dolaşan beyin omurilik sıvısının sürekli drenajına izin verir.
Kafatasının önemli bir koruyucu işlevi vardır, beyin ve beyin sapı söz konusu olduğunda, bu koruma, her iki yapıda da bilinç, solunum, kalp aktivitesi, kan basıncı ve sıcaklık regülasyonu gibi işlevlerin düzenleyici merkezleri olduğundan, geçim için çok önemlidir. kritik yaşam fonksiyonlarıdır.
Doğumdan çocukluğun ilk yıllarına kadar kafatasının kemikleri, kıkırdak olarak bilinen yumuşak bir doku ile birleştirilir ve beyinle aynı oranda büyümelerine izin verir, bu birlikler toplamda altıdır, ancak sadece ikisi daha belirgindir ve kafatasının üst kısmında yer alırlar, burada fontaneller olarak bilinen iki açıklığa neden olurlar, ergenlik döneminde kemikler arasındaki eklemler sağlamlaşır ve kafatası maksimum direncini kazanır.
La unión rígida de los huesos del cráneo si bien permite proteger al sistema nervioso, es también un factor en contra ya que ante infecciones, traumatismos o accidentes del cerebro o las meninges en los que se produzca inflamación o hemorragia, el cráneo constituye un elemento que impide que se produzca un aumento del volumen de los tejidos o que la sangre se acumule. Estos fenómenos aumentan la presión dentro del cráneo lo que lleva a que la parte inferior del cerebelo descienda a través del agujero magno lo cual comprime los centros que controlan la respiración a nivel del tallo cerebral produciendo la muerte inmediata, este fenómeno se llama “enclavamiento” y ocurre en casos severos de meningitis, derrames o hemorragias cerebrales, accidentes cerebrovasculares, infecciones tipo abscesos del sistema nervioso y en algunos casos de tumores intracraneales.
