askeri hiyerarşinin tanımı
Ordu evrensel bir kurumdur ve çok özel bir işlevi vardır: bir bölgeyi ve sakinlerini olası iç ve özellikle dış tehditlerden korumak.
Ülkelerin askeri bir yapı oluşturan çok sayıda bireyleri vardır. Bu yapının hiyerarşik bir organizasyonu vardır, yani yukarıdan aşağıya düzenlenmiştir. En yüksek komutaya sahip ordunun bir kubbesi var ve yavaş yavaş üsse iniyor. Her milletin kendi terminolojisi ve düzeni vardır. Bununla birlikte, askeri hiyerarşinin nasıl sınıflandırıldığına dair küresel bir kavram sunmak mümkündür. Merdivenin tepesinde kaptan general, sonra general, korgeneral, albay, kaptan, teğmen, astsubay, çavuş, onbaşı ve asker yer alıyor. Bir aralık ile diğeri arasında ara seviyeler ve alt seviyeler de olduğundan, bu sınıflandırma tam olarak tamamlanmamıştır.
Ordunun derecesini geliştirdiği mekanizma liyakattir. Askeri eylemler, incelemeler ve kanıtlanmış yetenekler sayesinde daha yüksek bir seviyeye ulaşmak mümkündür. Her ülkenin orduları arasındaki farklılıklara rağmen, hepsinde hiyerarşi ilkesi var. Bunun amacı, emrin en çok niteliklere sahip kişi tarafından tutulmasıdır. Bu bağlamda, büyük askeri liderler tarihin kahramanları olmuştur (Büyük İskender, Cengiz Han, Napolyon ...).
Hiyerarşinin her seviyesinin üniformalarında atıflar ve ayırt edici unsurlar vardır: rozetler, yıldızlar ... Askeri dünyada bu unsurlar köşeli çift ayraçlardır. Çok özel bir işlevleri vardır: her askerin komuta kapasitesini bilmek. Bu önemlidir, çünkü orduda bir üstünüzün aldığı emirlere kesinlikle saygı duymanız gerektiği fikri vardır. Bu konuda askeri düzenlemeler kesindir.
Askeri hiyerarşi, bir ordunun ancak katı bir organizasyonla, her bir bireyin işlevlerini bildiği ve çok açık bir itaat duygusuyla etkili olabileceği fikrine itaat eder. Bu nedenle, emirlere saygı duymakla ve onları verenler ile birlikte giden bir dizi sembol, gelenek ve davranış vardır.
Askeri hiyerarşi olmasaydı, savunma veya saldırı eylemi düzenlemek çok zor olurdu. Sivil alanda, üyeleri arasındaki tartışma mantıklıdır, ancak işgalci bir birliğin tehlikesi karşısında, ordu mensuplarının her birinin ne yapması gerektiği konusunda bir tartışma başlatması çok riskli olacaktır.
